DE GEESTELIJKE GEZONDHEIDSZORG en het DSM HANDBOEK (Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders)

Meer informatie over de geestelijke gezondheidszorg plaats ik asap!

Om te beginnen hierbij alvast deze zeer zorgwekkende documentaire, kijktip:

In het Westen vult Big Pharma haar zakken door aan elke emotionele en spirituele kwestie een label te plakken voor in het DSM handboek met bijbehorende farmaceutische oplossing, bij de inheemse volkeren kijkt men echter héél anders tegen genezing aan. Hier enkele fantastische artikelen over dit thema:

Artikel 1: imhu.org/spiritual-emergency/the-shamanic-view-of-mental-health/

Artikel 2: WAT EEN SJAMAAN ZIET IN EEN PSYCHIATRISCH ZIEKENHUIS

De sjamanistische kijk op geestesziekten. In de sjamanistische visie is een geestesziekte een signaal voor "de geboorte van een genezer", legt Malidoma Patrice Somé uit. Psychische stoornissen zijn spirituele noodsituaties, spirituele crises, en moeten als zodanig worden beschouwd om de genezer te helpen geboren te worden.

De sjamanistische kijk op psychische aandoeningen door Stephanie Marohn (met Malidoma Patrice Somé). Uittreksel uit The Natural Medicine Guide to Schizophrenia, pagina's 178-189, of The Natural Medicine Guide to Bi-polar Disorder.

Vertaling van: globalheart.nl/gezondheid/what-a-shaman-sees-in-a-mental-hospital-illness/

Wat in het Westen als geestesziekte wordt beschouwd, beschouwen de Dagara-mensen als 'goed nieuws uit de andere wereld'. De persoon die door de crisis gaat, is gekozen als medium voor een boodschap aan de gemeenschap die moet worden gecommuniceerd vanuit het geestenrijk. "Psychische stoornis, allerlei soorten gedragsstoornissen, duiden op het feit dat twee duidelijk onverenigbare energieën zijn samengesmolten in hetzelfde veld", zegt Dr. Somé. Deze stoornissen ontstaan wanneer de persoon geen hulp krijgt bij het omgaan met de aanwezigheid van de energie uit het geestenrijk.

Een van de dingen die Dr. Somé tegenkwam toen hij in 1980 voor het eerst naar de Verenigde Staten kwam voor een afstudeeronderzoek, was hoe dit land omgaat met geestesziekten. Toen een medestudent wegens ““nervous depression” naar een psychiatrische inrichting werd gestuurd, ging Dr. Somé hem bezoeken.

“Ik was zo geschokt. Dat was de eerste keer dat ik oog in oog kwam te staan met wat hier wordt gedaan met mensen die dezelfde symptomen vertonen als in mijn dorp.” Wat Dr. Somé opviel, was dat de aandacht voor dergelijke symptomen gebaseerd was op pathologie, op het idee dat de aandoening iets is dat moet stoppen. Dit was volledig in tegenspraak met de manier waarop zijn cultuur tegen een dergelijke situatie aankijkt. Terwijl hij rondkeek op de grimmige afdeling naar de patiënten, sommigen in dwangbuizen, sommigen gefocust op medicijnen, anderen schreeuwend, merkte hij bij zichzelf op: "Dus dit is hoe de genezers die proberen geboren te worden in deze cultuur worden behandeld. Wat een verlies! Wat een verlies dat een persoon die eindelijk wordt afgestemd op een macht uit de andere wereld, gewoon wordt verspild."

Een andere manier om dit te zeggen, wat misschien logischer is voor de westerse geest, is dat wij in het Westen niet zijn getraind in het omgaan met of zelfs maar leren erkennen van het bestaan van paranormale verschijnselen, de spirituele wereld. In feite worden paranormale gaven beschimpt, gedenigreerd. Wanneer energieën uit de spirituele wereld opduiken in een westerse psyche, is die persoon totaal niet toegerust om ze te integreren of zelfs maar te herkennen wat er gebeurt. Het resultaat kan angstaanjagend zijn. Zonder de juiste context voor en hulp bij het omgaan met de doorbraak vanuit een ander realiteitsniveau, voor alle praktische doeleinden, is de persoon krankzinnig. Zware dosering met antipsychotica verergert het probleem en verhindert de integratie die zou kunnen leiden tot zielsontwikkeling en groei bij de persoon die deze energieën heeft ontvangen.

Op de psychiatrische afdeling zag Dr. Somé veel "wezens" rond de patiënten hangen, "entiteiten" die voor de meeste mensen onzichtbaar zijn, maar die sjamanen en paranormaal begaafden kunnen zien. “Ze veroorzaakten de crisis bij deze mensen”, zegt hij. Het leek hem dat deze wezens probeerden de medicijnen en hun effecten uit de lichamen te krijgen van de mensen waarmee de wezens probeerden te versmelten, en daarbij de pijn van de patiënten verergerden. “De wezens gedroegen zich bijna als een soort graafmachine in het energieveld van mensen. Daar waren ze echt woest over. De mensen bij wie ze dat deden, schreeuwden en schreeuwden”, zei hij. Hij kon niet in die omgeving blijven en moest vertrekken.

In de Dagara-traditie helpt de gemeenschap de persoon om de energieën van beide werelden te verzoenen - "de wereld van de spirit waarmee hij of zij is versmolten, en die van het dorp en de gemeenschap." Die persoon kan dan dienen als een brug tussen beide werelden en de levenden helpen met informatie en genezing die ze nodig hebben. Zo eindigt de spirituele crisis met de geboorte van een andere genezer. "De relatie van de andere wereld met onze wereld is er een van support", legt Dr. Somé uit. “Vaak zijn de kennis en vaardigheden die voortkomen uit dit soort fusies een kennis of een vaardigheid die rechtstreeks vanuit de andere wereld wordt aangeleverd.”

De wezens die de pijn van de gevangenen op de afdeling van het psychiatrisch ziekenhuis verergerden, probeerden eigenlijk samen te smelten met de gevangenen om berichten naar deze wereld te krijgen. De mensen die ze hadden gekozen om mee te fuseren kregen geen hulp om te leren hoe ze een brug tussen de werelden konden zijn en de pogingen van de wezens om samen te smelten werden gedwarsboomd. Het resultaat was het in stand houden van de aanvankelijke verwardheid/wanorde van energie en het afbreken van de geboorte van een genezer.

“De westerse cultuur heeft de geboorte van de genezer consequent genegeerd”, zegt Dr. Somé. “Daardoor zal er vanuit de andere wereld een tendens zijn om zoveel mogelijk mensen te blijven proberen te bereiken, in een poging iemands aandacht te krijgen. Ze moeten harder hun best doen.” De spirits worden aangetrokken door mensen van wie de zintuigen niet zijn verdoofd. “Hun gevoeligheid wordt basically gelezen als een uitnodiging om binnen te komen”, merkt hij op.

De mensen die zogenaamde psychische stoornissen ontwikkelen, zijn degenen die gevoelig zijn, wat in de westerse cultuur als overgevoelig wordt gezien. Inheemse culturen zien dat niet zo, waardoor gevoelige mensen zichzelf er ook niet als overgevoelig ervaren. In het Westen "is het de overbelasting van de cultuur waarin ze zich bevinden die hen gewoon kapot maakt", merkt Dr. Somé op. Het hectische tempo, het bombardement van de zintuigen en de gewelddadige energie die de westerse cultuur kenmerkt, kunnen gevoelige mensen overweldigen.

Schizofrenie en vreemde energie

Bij schizofrenie is er een speciale "ontvankelijkheid voor een stroom van beelden en informatie, die niet kan worden gecontroleerd", aldus Dr. Somé. "Als dit soort haast zich voordoet op een moment dat niet persoonlijk is gekozen, en vooral als het gaat om enge en tegenstrijdige beelden, raakt de persoon in een razernij."

Wat in deze situatie nodig is, is om eerst de energie van de persoon te scheiden van de externe vreemde energieën, door sjamanistische beoefening (wat bekend staat als een "sweep") te gebruiken om de laatste uit de aura van het individu te verwijderen. Met het opruimen van hun energieveld, pikt de persoon niet langer een stroom van informatie op en heeft hij dus geen reden meer om bang en verstoord te zijn, legt Dr. Somé uit.

Dan is het mogelijk om de persoon te helpen zich af te stemmen op de energie van de spirit die probeert door te komen vanuit de andere wereld en geboorte te geven aan de genezer. De blokkade van deze oprijzing is wat problemen veroorzaakt. “De energie van de genezer is een hoogspanningsenergie”, merkt hij op. “Als deze geblokkeerd wordt, verbrandt het de persoon. Het is als kortsluiting. Zekeringen die springen. Daarom kan het echt eng zijn, en begrijp ik waarom deze cultuur deze mensen liever opsluit. Hier schreeuwen en krijsen ze, en worden ze in een keurslijf gestopt. Dat is een triest beeld." Nogmaals, de sjamanistische benadering is om te werken aan het afstemmen van de energieën, zodat er geen blokkade is en "zekeringen” niet worden opgeblazen en de persoon de genezer kan worden die ze bedoeld zijn te zijn.

Op dit punt moet echter worden opgemerkt dat niet alle spirituele wezens die het energetische veld van een persoon binnenkomen, daar zijn om genezing te bevorderen. Er zijn ook negatieve energieën, die een ongewenste aanwezigheid in de aura zijn. In die gevallen is de sjamanistische benadering om ze uit de aura te verwijderen, in plaats van te werken om de tegenstrijdige energieën op één lijn te brengen.

Alex: gek in de VS, genezer in Afrika

Om zijn overtuiging te testen dat de sjamanistische kijk op geestesziekten zowel in de westerse wereld als in inheemse culturen geldt, nam Dr. Somé een psychiatrische patiënt mee terug naar Afrika, naar zijn dorp. "Ik werd ingegeven door mijn eigen nieuwsgierigheid om erachter te komen of er waarheid zit in de universaliteit dat geestesziekte verband kan houden met een afstemming met een spirit uit een andere wereld", zegt Dr. Somé.

Alex was een 18-jarige Amerikaan die een psychotische aanval had gehad toen hij 14 was. Hij had hallucinaties, was suïcidaal en maakte cycli door van gevaarlijk ernstige depressies. Hij lag in een psychiatrisch ziekenhuis en had veel medicijnen gekregen, maar niets hielp. “De ouders hadden alles gedaan – tevergeefs”, zegt dr. Somé. "Ze wisten niet what else to do."

Met hun toestemming nam Dr. Somé hun zoon mee naar Afrika. “Na acht maanden daar was Alex heel normaal geworden, meldt Dr. Somé. Hij was zelfs in staat om samen met genezers deel te nemen aan het genezingsproces; de hele dag bij hen zitten en hen helpen, hen assisteren bij wat ze deden met hun patiënten. Hij heeft ongeveer vier jaar in mijn dorp doorgebracht.” Alex koos ervoor om te blijven, niet omdat hij meer genezing nodig had. Hij voelde zich 'veel veiliger in het dorp dan in Amerika'.

Om zijn energie en die van de entiteit uit het spirituele rijk op één lijn te brengen, onderging Alex een sjamanistisch ritueel dat voor dat doel ontworpen was, hoewel het iets anders was dan het ritueel dat bij de Dagara-mensen werd gebruikt. “Hij is niet in het dorp geboren, dus er was iets anders van toepassing. Maar het resultaat was vergelijkbaar, ook al was het ritueel niet letterlijk hetzelfde”, legt Dr. Somé uit. Het feit dat het afstemmen van de energie werkte om Alex te genezen, toonde aan Dr. Somé aan dat het verband tussen andere spirits en geestesziekten inderdaad universeel is.

Na het ritueel begon Alex de boodschappen te delen die de spirit voor deze wereld had. Helaas spraken de mensen met wie hij was geen Engels (dr. Somé was op dat moment weg). De hele ervaring leidde er echter toe dat Alex naar de universiteit ging om psychologie te studeren. Hij keerde na vier jaar terug naar de Verenigde Staten omdat "hij ontdekte dat alle dingen die hij moest doen gedaan waren, en hij daarna verder kon met zijn leven."

Het laatste dat Dr. Somé hoorde, was dat Alex in de psychologie studeerde aan Harvard. Niemand had gedacht dat hij ooit in staat zou zijn een bacheloropleiding af te ronden, laat staan een hogere graad te behalen.

Dr. Somé vat samen waar Alex' geestesziekte over ging: "Hij reikte uit. Het was een noodoproep. Zijn taak en zijn doel was om een genezer te zijn. Hij zei dat niemand daar aandacht aan besteedde.”

Nadat hij zag hoe goed de sjamanistische benadering voor Alex werkte, concludeerde Dr. Somé dat geestelijke wezens net zo goed een probleem zijn in het Westen als in zijn gemeenschap in Afrika. “Toch blijft de vraag staan, het antwoord op dit probleem moet hier worden gevonden, in plaats van helemaal overzee te moeten gaan om het antwoord te zoeken. Er moet een manier zijn waarop wat aandacht voorbij de pathologie van deze hele ervaring leidt tot de mogelijkheid om het juiste ritueel te bedenken om mensen te helpen.”

Verlangen naar spirituele verbinding

Een rode draad die Dr. Somé heeft opgemerkt bij 'geestelijke' stoornissen in het Westen is 'een zeer oude voorouderlijke energie die in stasis is geplaatst, die uiteindelijk in de persoon naar buiten komt'. Het is dan zijn taak om deze terug te traceren, terug te gaan in de tijd om te ontdekken wat die spirit is. In de meeste gevallen is de spirit verbonden met de natuur, vooral met bergen of grote rivieren, zegt hij.

In het geval van bergen, als voorbeeld om het fenomeen uit te leggen, "is het een spirit van de berg die zij aan zij met de persoon loopt en als gevolg daarvan een tijd-ruimtevervorming creëert die de persoon die erin gevangen zit beïnvloedt.” Wat nodig is, is een samensmelting of afstemming van de twee energieën, "zodat de persoon en de berggeest één worden." Nogmaals, de sjamaan voert een specifiek ritueel uit om deze afstemming tot stand te brengen.

Dr. Somé gelooft dat hij deze situatie zo vaak tegenkomt in de Verenigde Staten omdat “het grootste deel van het weefsel van dit land bestaat uit de energie van de machine, en het resultaat daarvan is de ontkoppeling en het doorsnijden van het verleden. Je kunt vluchten voor het verleden, maar je kunt je er niet voor verbergen.” De voorouderlijke spirit van de natuurlijke wereld komt op bezoek. "Het is niet zozeer wat de spirit wil, maar wat de persoon wil", zegt hij. "De spirit ziet in ons een roep om iets groots, iets dat het leven zinvol zal maken, en dus reageert de spirit daarop."

Die oproep, waarvan we niet eens weten dat we die doen, weerspiegelt "een sterk verlangen naar een diepe verbinding, een verbinding die het materialisme en het bezit van dingen overstijgt en naar een tastbare kosmische dimensie beweegt. Het grootste deel van dit verlangen is onbewust, maar voor spirits maakt bewust of onbewust geen verschil.” Ze reageren op beide.

Als onderdeel van het ritueel om de berg- en menselijke energie samen te voegen, worden degenen die de "berg-energie" ontvangen naar een berggebied naar keuze gestuurd, waar ze een steen oppakken die hen aanspreekt. Ze brengen die steen terug voor de rest van het ritueel en houden hem dan als metgezel; sommigen dragen de steen zelfs met zich mee. "De aanwezigheid van de steen doet veel bij het afstemmen van het waarnemingsvermogen van de persoon", merkt Dr. Somé op. "Ze krijgen allerlei informatie waar ze gebruik van kunnen maken, dus het is alsof ze tastbare begeleiding krijgen van de andere wereld over hoe ze hun leven moeten leiden."

Wanneer het om de "rivier-energie" gaat, gaan degenen die erdoor worden geroepen naar de rivier en, na met de riviergeest te hebben gesproken, vinden ze een watersteen om mee terug te nemen voor hetzelfde soort ritueel als bij de berggeest.

"Mensen denken dat er in een buitengewone situatie als deze iets buitengewoons moet gebeuren", zegt hij. Dat is meestal niet het geval. Soms is het zo simpel als het dragen van een steen.

Een heilige rituele benadering van psychische aandoeningen

Een van de geschenken die een sjamaan de westerse wereld kan brengen, is om mensen te helpen het ritueel te herontdekken, dat zo jammerlijk ontbreekt. “Het opgeven van rituelen kan verwoestend zijn. Vanuit spiritueel oogpunt zijn rituelen onvermijdelijk en noodzakelijk als men wil leven”, schrijft Dr. Somé in Ritual: Power, Healing, and Community. “Het is een understatement om te zeggen dat rituelen nodig zijn in de geïndustrialiseerde wereld. We hebben bij mijn eigen mensen gezien dat het waarschijnlijk onmogelijk is om zonder een gezond leven te leven.”

Dr. Somé had niet het gevoel dat de rituelen van zijn traditionele dorp zomaar naar het Westen konden worden overgebracht, dus tijdens zijn jarenlange sjamanistische werk hier, heeft hij rituelen ontworpen die voldoen aan de zeer verschillende behoeften van deze cultuur. Hoewel de rituelen veranderen naargelang het individu of de betrokken groep, constateert hij dat er behoefte is aan bepaalde rituelen in het algemeen.

Een daarvan houdt in dat mensen worden geholpen te ontdekken dat hun leed voortkomt uit het feit dat ze 'door spirits uit de andere wereld worden geroepen om met hen samen te werken bij het doen van genezingswerk'. Rituelen stellen hen in staat om uit de nood te komen en die roeping te accepteren.

Een andere rituele behoefte heeft betrekking op inwijding. In inheemse culturen over de hele wereld worden jongeren ingewijd in de volwassenheid wanneer ze een bepaalde leeftijd bereiken. Het ontbreken van een dergelijke initiatie in het Westen maakt deel uit van de crisis waarin mensen zich hier bevinden, zegt dr. Somé. Hij dringt er bij gemeenschappen op aan om "de creatieve sappen van mensen die dit soort ervaringen hebben gehad samen te brengen, in een poging om met een soort alternatief ritueel te komen dat op zijn minst een deuk in dit soort crisis zou kunnen zetten."

Een ander ritueel dat herhaaldelijk de behoeften aangeeft van degenen die naar hem toe komen voor hulp, is het maken van een vreugdevuur en het vervolgens in het vreugdevuur plaatsen van "items die symbolisch zijn voor problemen die in de individuen worden gedragen. Het kunnen kwesties zijn van woede en frustratie tegen een voorouder die een erfenis heeft achtergelaten van moord en slavernij of wat dan ook, dingen waar de nakomeling mee moet leven”, legt hij uit. "Als deze worden benaderd als dingen die de menselijke verbeelding blokkeren, het levensdoel van de persoon en zelfs de kijk op het leven van de persoon, als iets dat kan verbeteren, dan is het logisch om te beginnen na te denken over hoe die blokkade kan worden veranderd in een rijweg die kan leiden tot iets creatievers en meer voldoening gevend.”

Het voorbeeld van problemen met voorouders raakt aan rituelen ontworpen door Dr. Somé die een ernstige disfunctie in de westerse samenleving aanpakken en in het proces "verlichting triggeren" bij deelnemers. Dit zijn voorouderlijke rituelen, en de disfunctie waar ze op gericht zijn, is het massaal de voorouders de rug toekeren. Sommige van de spirits die proberen door te komen, zoals eerder beschreven, kunnen "voorouders zijn die willen samensmelten met een afstammeling, in een poging te genezen wat ze niet konden doen terwijl ze in hun fysieke lichaam waren."

“Tenzij de relatie tussen de levenden en de doden in evenwicht is, ontstaat er chaos”, zegt hij. “De Dagara geloven dat, als zo’n onbalans bestaat, het de plicht is van de levenden om hun voorouders te genezen. Als deze voorouders niet worden genezen, zal hun zieke energie de zielen en psyche van degenen die verantwoordelijk zijn voor het helpen van hen achtervolgen.” De rituelen zijn gericht op het helen van de relatie met onze voorouders, zowel specifieke problemen van een individuele voorouder als de grotere culturele problemen uit ons verleden. Dr. Somé heeft buitengewone genezing zien optreden bij deze rituelen.

Een heilige rituele benadering van geestesziekte hanteren in plaats van de persoon als een pathologisch geval te beschouwen, geeft de getroffen persoon - en de gemeenschap in het algemeen - de kans om er ook vanuit dat gezichtspunt naar te kijken, wat leidt tot "een hele overvloed aan kansen en ritueel initiatief dat zeer, zeer voordelig kan zijn voor alle aanwezigen” stelt Dr. Some.

Artikel 3: ALBERTO VILLOLDO, SJAMAAN IN EEN MODERNE WERELD

Uit De optimist - Jurriaan Kamp | 69 augustus 2004 issue

Bron: www.degoednieuwskrant.nl/index.php/nieuws/spiritueel/3493-alberto-villoldo-sjamaan-in-een-moderne-wereld

Meer dan twintig jaar bestudeerde hij de geneeswijzen van de sjamanen. En nu hij de geheimen heeft ontsluierd, wil Alberto Villoldo ze introduceren in de westerse geneeskunst. Met als doel: genezing. Genezing van de mens. Van de ziel. Van de samenleving. Een interview met een verhalenverteller.

Plotseling rolt er een traan over zijn wang. Na een lange stilte die alleen wordt onderbroken door het gekwaak van een paar kikkers in de prachtige vallei ten noorden van Los Angeles in Californië, maakt ontroering zich meester van Alberto Villoldo. ‘Ik las dat kikkers in 2050 uitgestorven zullen zijn. Een paar weken geleden maakte ik een wandeling met mijn zoon van vijftien om te luisteren naar het zingen van de kikkers. Als hij straks vijftig is, bestaat dat geluid niet meer. Misschien herinnert hij zich dan nog dat we toen die wandeling hebben gemaakt. Door onze manier van leven raken jaarlijks 10.000 planten- en dierensoorten uitgestorven. Dit is een tijdperk van waanzin.’

De pijn van het verlies is haast voelbaar in ons gesprek. Want het drama van de kikker is het drama van de mensheid.

Dan veert Villoldo op: ‘Weet je dat de Europeanen die Amerika ontdekten een schoon en ogenschijnlijk onaangetast land vonden? De rivieren waren schoon, de bossen maagdelijk, de ontdekkingsreizigers waren overtuigd dat de nieuwe wereld onbewoond was. Ze dachten dat ze het paradijs hadden gevonden. Maar: er woonden toen wel honderd miljoen mensen in Noord- en Zuid-Amerika. Honderd miljoen mensen! Mensen die kennelijk de kunst verstonden om met respect en in harmonie met de natuur te leven.’

De keerzijde van duizenden jaren van de dominante westerse beschaving dringt zich op. De schaduw van de vooruitgang. Villoldo ziet een keerpunt komen: ‘De onderneming is het enige organisme op de planeet dat meer winstgevend kan zijn, als het minder ecologisch is. Dat werkt alleen op de korte termijn; de kosten worden doorgeschoven naar volgende generaties. Ik herinner me dat ik het internet eens beschreef aan een sjamaan. Hij keek me vol ongeloof aan: “Heb je daarvoor een computer nodig? Je bedoelt dat je dat web dat alle mensen verbindt alleen met een machine kan bereiken?” Hij had nog nooit zoiets onzinnigs gehoord. Het westen heeft het paradijs uitgeput. Met alle gevolgen van dien. We putten het paradijs van de medicijnen uit. Een kwart van de staphylococcus-bacteriën is resistent tegen elke vorm van antibiotica. Ziekenhuizen zijn de derde grootste doodsoorzaak in de Verenigde Staten.’

Genezen, helen. Daarover gaat het leven van Alberto Villoldo. Hij werd een moderne medicijnman, een kruising van een oude, wijze sjamaan uit de Andes of de Amazone en een psycholoog die zijn weg weet in de hedendaagse technologie. Het doel bleef identiek: genezing. Van de mens. Van de ziel. Van de samenleving.

Hij werd geboren op Cuba en groeide op te midden van het geweld van de revolutie. Thuis waren geluk en liefde, maar de wreedheden die hij op straat zag, maakten diepe groeven in de ziel van de kleine jongen. Die ervaringen voerden naar zijn studie psychologie – nadat hij met zijn familie van het eiland was gevlucht – eerst in Puerto Rico en vervolgens in Californië. ‘Ik was op zoek naar mijn eigen heling’, kijkt hij terug.

Als een van de jongste hoogleraren van de Universiteit van San Francisco deed hij onderzoek naar de relatie tussen geestesgesteldheid en ziekte. Zijn vraag luidde: als we met onze geest ziekte kunnen creëren – psychosomatische aandoeningen –, werkt het dan ook andersom? Kan de geest ook gezondheid creëren?
Villoldo: ‘Na een paar jaar onderzoek, was mijn antwoord: nee. In de geest speelt zich een kakofonie af – een voortdurende discussie. Verstand, rationaliteit en logica zijn prachtige instrumenten, maar daarmee kun je geen gezondheid creëren – alleen ziekte. Voor de heling van de ziel heb je niets aan de microscopische benadering van de westerse geneeskunde. Op een gegeven moment besefte ik dat ik door de verkeerde kant van de microscoop keek. Ik moest niet kijken naar kleiner en kleiner, maar juist naar groter en groter. Toen besloot ik op zoek te gaan naar andere culturen die niet waren geïnfecteerd door de westerse mythologie.’

Voor gek verklaard door zijn vrienden, die vonden dat hij zijn wetenschappelijke carrière verkwanselde, vertrok Villoldo naar de Amazone. Dat is nu 25 jaar geleden. Jarenlang bracht hij de helft van het jaar door in oerwouden of in het hooggebergte van de Andes. Aanvankelijk als waarnemer, als antropoloog, maar al gauw als leerling. En in zo’n vijftien jaar volbracht hij de ongeschreven training van de klassieke sjamanen. Het is een opleiding waarin niet kennis, maar ervaring centraal staat. Villoldo: ‘Sjamanisme is een levensweg, geen cursus.’ Bij de sjamanen vond hij de antwoorden, de heling, die hij zocht.

Villoldo: ‘De sjamaan weet dat mensen zichzelf kunnen genezen via het energieveld dat hun lichaam omhult. Dat energieveld organiseert het lichaam op dezelfde manier als een magneet ijzervijlsel samenbrengt op een velletje papier. Het energieveld is de blauwdruk van het lichaam, niet alleen van het fysieke lichaam, maar ook van het emotionele en spirituele welzijn. Het energieveld bepaalt welke mensen je ontmoet, met wie je trouwt en welk werk je doet. Daarom werkt een sjamaan aan die blauwdruk. Een voorbeeld: een vriend van mij nodigde me uit voor zijn vijfde huwelijk. Ik zei: “Weet je nog wat je me vroeg te doen als je weer zou overwegen om te gaan trouwen?” Hij antwoordde: “Ja, Alberto, maar deze keer is het anders.” Het huwelijk duurde acht maanden en toen kwam hij bij me terug: “Je had gelijk.”

Waar je een patroon van herhaling in je leven ontdekt, is sprake van een “afdruk” in je energieveld. Dat is een methode van de ziel om zichzelf te helen door de omstandigheden van de originele verwonding terug te brengen. Maar je wil jezelf niet helen in je volgende huwelijk of je volgende baan. Je wil jezelf nu helen. Je hoeft niet door herhalend lijden te leren.

Er bestaat een groot verschil tussen genezen en helen. De gezondheidszorg houdt zich bezig met genezen. Wij zijn in de “business” van heling. We kennen allemaal voorbeelden van mensen die een operatie hebben ondergaan waarbij weefsel of een orgaan werd weggenomen, maar die niet zijn geheeld. Die nog steeds verkeren in dezelfde giftige relaties of dezelfde – geestelijke – ongezonde werkomgeving. Helen leidt meestal ook tot genezen. Genezen leidt slechts zelden tot helen. Helen speelt zich af op het niveau van de ziel. Genezers – westerse artsen – zeggen dat je een verhoogd risico op hartkwalen hebt als je (groot)ouders daarvan ook last hadden. Zij gaan uit van de biologie die leert dat we onze genen niet kunnen veranderen en dat verandering slechts geleidelijk over generaties geschiedt. De heling van de sjamanen speelt zich af binnen een generatie. De sjamaan gaat ervan uit dat iedereen zichzelf kan helen, dat we ons lichaam kunnen vernieuwen, dat we onze DNA-code kunnen hervormen. Ik heb kinderziekten gehad, die mijn ouders ook hadden en die mijn kinderen niet hebben gekregen, omdat ik in staat was het patroon te doorbreken. Sjamanistische geneeskunde is een heel ander – spiritueel – model dat op gespannen voet staat met de gangbare westerse geneeskunde.’

Sjamanen onderscheiden vier manieren van heling. Ze gebruiken allereerst zogenoemde illuminatie-rituelen om ‘afdrukken’ in het energieveld die tot verstoppingen hebben geleid, schoon te maken. Een tweede benadering betreft het wegnemen van energieën die niet bij de persoon horen. Villoldo: ‘In het westen gaan we ervan uit dat alles bij ons hoort, maar sjamanen weten dat mensen soms energieën bij zich dragen die helemaal niet bij hen horen. Laatst tijdens een lezing werd ik kritisch ondervraagd over de werking van de sjamanistische geneeskunde. Plotseling stond er een man op die zei: “Velen van jullie weten dat ik al tien jaar een groot probleem had met alcohol. Drie maanden geleden ben ik naar een leerling van dr Villoldo gegaan. Ik heb twee sessies met haar gedaan en sindsdien heb ik geen druppel alcohol meer gedronken. Dit werkt echt. Dank je wel.”

De volgende dag belde ik mijn leerling en vroeg haar wat zij had gedaan. Ze vertelde: “Toen die man mijn kamer binnenliep, liep zijn vader die tien jaar geleden was gestorven direct rechts achter hem aan. De geest van zijn vader. Ik heb die geest geholpen te sterven. Die man werd al tien jaar gehinderd door de geest van zijn vader, die niet wist dat hij dood was en gevangen zat tussen twee werelden. Toen ik hem hielp sterven, kon de zoon stoppen met drinken.’

Het komt ook voor dat sjamanen met hun cliënten een reis terug naar vorige levens maken om een stukje van de ziel terug te vinden dat verloren is gegaan in een verwonding in een vorig leven. Het terugvinden van de heelheid biedt een antwoord op een trauma. Villoldo: ‘Zulk zielenherstel kan in een paar sessies tot resultaten leiden waarvoor jaren psychotherapie nodig zijn. Als je de verloren energie terugbrengt, is dat veel effectiever dan als je slechts informatief inzicht verwerft.’

Leren sterven, is de vierde helingsmethode van de sjamanen. Villoldo: ‘In het westen zijn we de rituelen van het sterven kwijtgeraakt. We zijn vergeten hoe we zelf kunnen sterven en hoe we anderen kunnen helpen om te sterven. Als je zo’n overgangsrite verliest, blijf je hangen. Sjamanen leren je om te sterven. Ze leren je om op honderden verschillende manieren te sterven waardoor de dood niet meer bestaat. En dat weet je. Niet omdat je het hebt gelezen in een boek, maar omdat je je eigen sterven hebt geleefd. Dat wil niet zeggen dat de vrees verdwijnt, maar die vrees heeft geen greep meer op je. Elke verandering in je leven betekent een beetje sterven. En omdat wij in een cultuur leven waarin sterven geen plaats meer heeft, vermijden we verandering. We willen nieuwe geboorten, nieuwe ervaringen, maar we zijn niet bereid om het noodzakelijke, bijbehorende sterven te beleven. Zo verzamelen we meer en meer “ongestorven bagage” en die staat onze gezondheid in de weg. De meeste mensen sterven lang voordat ze sterven. Ze worden levensloos. We moeten weer leren sterven en rouwen. Om te kunnen leven.’

Terwijl ik luister naar Villoldo dwalen mijn gedachten af. Ik luister naar een man die promoveerde in de psychologie aan het Saybrook instituut van de Universiteit van San Francisco. Een man die op hoog niveau onderzoek deed dat werd gerespecteerd door de gevestigde medische kringen en ik hoor woorden die ik te vaak heb gehoord in allerlei new age-achtige workshops. Ik hoor woorden die me doen denken aan de zweverige taal die op de een of andere manier niet overtuigt. Dezelfde woorden en toch een andere taal. Villoldo heeft niets van een goedkope new age-leraar. Hij straalt juist een natuurlijke autoriteit uit. Maar waar zit dan het verschil? Ik vraag Villoldo naar zijn beleving van de wereld van new age, van spiritualiteit en meditatie, die zo rijkelijk is vertegenwoordigd in het Californië waar hij leeft.

Villoldo: ‘Meditatie is buitengewoon. Ik mediteer dagelijks. Bidden is ook heel krachtig. Dat doe ik ook elke dag. Maar je kunt jezelf niet helen door te vluchten in een spirituele richting. Je moet jezelf helen. Je kunt het niet oplossen door spiritueel te worden. Veel van de moderne spiritualiteit heeft te maken met het uit de weg gaan van diepgaande, moeilijke helingsprocessen. Sjamanisme gaat veel dieper. Het voegt werkelijk iets toe aan de gangbare geneeskunde. In alle grote kankercentra van de Verenigde Staten werken inmiddels artsen en verpleegkundigen die een sjamanistische training hebben gevolgd. Wij hebben zo’n 200 artsen en honderden verpleegkundigen opgeleid. Die mensen brengen hervorming in ziekenhuizen en klinieken. Die mensen weten – wat ik ook heb geleerd – dat sjamanisme niets heeft te maken met een primitieve cultuur. Het primitieve, neerbuigende gevoel dat sommigen hebben bij sjamanisme heeft ook te maken met het feit dat de indianen een orale cultuur hadden: ze hebben nooit wat opgeschreven. Onze visie is simpel: als je ongeletterd ben, ben je dom. Ik ben ervan overtuigd dat de Maya’s en de Inca’s wisten dat als zij de schrijfkunst zouden gaan beoefenen dat zij dan uiteindelijk te maken zouden krijgen met advocaten…’

Er loopt misschien wel een parallel tussen de uitvinding van het alfabet en de verwoesting die de westerse beschaving met zich heeft meegebracht. Via het alfabet kwam de kennis in handen van een elite. Kennis werd macht. Macht werd uitbuiting. En het vermogen om in harmonie met elkaar en met de omgeving te leven ging verloren. Vandaar de verbazing in de vijftiende eeuw van de eerste Europeanen over het paradijselijke Amerika. Villoldo: ‘De wortel zit diep. De westerse mythologie is de enige waarin de mens uit het paradijs wordt verstoten. En dat was ook nog eens de schuld van de vrouw. Die vrouw is dus gedoemd. Zo is het westen veroordeeld tot een strijd met de aarde en met het vrouwelijke. Verbanning en strijd vind je terug in alles wat we doen. In onze geneeskunde, in onze economie. Wij groeien op met de taal van oorlog. Daarbij past dat de psychologie ons leert dat wij allemaal slachtoffers zijn. Slachtoffers van de opvoeding van onze ouders. Slachtoffers van verlating en slachtoffers van verlies. Dat zijn hele andere verhalen dan de verhalen van verbinding – van generaties en met de natuur – waarmee zogenoemde primitieve volkeren opgroeien. Wij hebben een neurologische aandoening die dodelijk is voor de moeder, die ons ter wereld bracht.

De Hopi’s, de Maya’s en de Inca’s hebben al eeuwen geleden voorspeld dat dit tijdperk tot een einde komt. Hun kalenders houden op in 2012. Er zijn voorspellingen over hongersnood en plagen. Toch blijf ik een optimist. Ik geloof dat iedereen wordt geboren om een verschil te maken. Daarvoor ben ik hier – als het goed gaat, maar ook als het fout gaat. En ik weet dat de Grote Ziel over ons waakt. Daarin moet je geloven. Dat moet je weten. Je kunt je over heel veel zorgen maken, maar ik denk dat er ook veel redenen zijn voor geweldige hoop. Wij kunnen verschil maken. Mijn leraar zei altijd: ‘Alberto, we zijn hier niet alleen om graan te telen, we zijn hier om goden te kweken.’

Speciaal voor lezers van Ode zal Alberto Villoldo op dinsdag 19 april 2005 vertellen over zijn reizen door de wereld van de Inca’s en de Maya’s en over zijn opleiding in het sjamanisme. Klik hier voor meer informatie.

Alberto Villoldo (55) schreef onder meer de volgende boeken Island of the Sun (met Erik Jendresen, 1992), Secrets of the Inca Medicine Wheel (met Erik Jendresen, 1994), Skeleton Woman (1995), The First Story Ever Told (met Erik Jendresen, 1996), Dance of the Four Winds (met Erik Jendresen), Healing States (met Stanley Krippner, 1985) en Shaman, Healer, Sage (2000). Dat laatste boek verscheen in Nederlands onder de titel ‘Healing volgens de sjamanen’ bij uitgeverij Servire.

In 1984 richtte Villoldo The Four Winds Society op met als doel om het antieke sjamanisme te brengen naar de moderne wereld. The Four Winds Society verzorgt wereldwijd opleidingen en trainingen in sjamanisme. Over deze trainingen zegt Villoldo: ‘We leren mensen niet om indianen te worden, om met veren te zwaaien en te rammelen met rammelaars. Het gaat bij zulke rituelen om energetische processen die een veel diepere betekenis en effect hebben. Wij geven die rituelen een plaats in de hedendaagse wereld. Wij leren mensen bovenal om zichzelf te helen en wij leren hen dat de eerste verantwoordelijkheid van de sjamaan is om voor de aarde te zorgen. Dat kan betekenen dat je in een kleinere auto rijdt. Of dat je vrijwilligerswerk verricht in je buurt. Of dat je helpt om de natuur schoon te maken.’

Villoldo geeft regelmatig lezingen en neemt jaarlijks op vijf verschillende reizen in totaal zo’n honderd mensen mee op reizen naar de Amazone en de Andes.

Meer informatie: www.thefourwinds.com